Annemarie Timmer
We verkopen ons huis. Niet zomaar een huis maar een markante jaren ’30 hoekwoning ontworpen door de Groninger architect A.J. Feberwee. We hebben nog nooit van hem gehoord, maar onze makelaar vermeldt het feit op Funda. Feberwee gaf ons huis aan de voorkant een ronde overhoekse erker over twee bouwlagen en een ingebouwde brievenbus. Zestien jaar hebben we hier gewoond zonder kennis van Feberwee, maar wel aan het Noorderplantsoen waar onze hond elke boom als zijn persoonlijk bezit beschouwt, niet wetend dat daar binnenkort een eind aan komt.
Het is maart 2022 als we de verkoop in werking zetten. De keus voor een makelaar is gauw gemaakt. We vallen voor een ervaren kracht van een oud makelaarskantoor. Geen snelle jongen met verkooppraatjes. Nee, we gaan voor een degelijke Groninger, een eerlijke prijs voor ons en geen gebakken lucht voor de koper. De markt is oververhit. Het worden prachtige dagen nadat we de vraagprijs horen en we onze fantasie loslaten op de overwaarde. Opeens hebben we wensen voor een wereldreis, een huisje in het bos, een camper, kleren zonder het logo van H&M en meer zaken die we eerder nooit gemist hebben maar nu wel.
We lopen door ons huis met een checklist van de makelaar en kijken voor het eerst niet rond als tevreden bewoners, maar met de blik van zijn styliste. Eigenlijk klopt er weinig van onze markante woning. De slaapkamers zijn werkkamers waar geschilderd wordt, waar muziek wordt gemaakt en gedichten ontstaan. Slapen doen we genoeglijk in een kinderkamer van 2x2. We hebben geen masterbedroom en geen inloopdouche. We krijgen dan ook het dringende advies van de makelaar om te werken met zijn styliste. Tachtig procent van alle verkopen komen namelijk tot stand met een styliste. Daar willen we toch wel graag bij horen.We kunnen kiezen uit twee dames, waarvan er een de boeken op kleur in onze boekenkast zal zetten. Onze meubels kunnen zolang in een opslag, en de indeling van de kamers kan beter, want ja, die masterbedroom moet er komen.
Het wordt ons snel duidelijk dat we de styliste buiten de deur willen houden en dus ga ik me verdiepen in haar vak. Op Pinterest laat Fundamakeover zien dat een zwarte metalen deur en op de vloer Hongaarse punt wonderen doen. Evenals een zwarte keuken en natuurlijk een inloopdouche. Geen haalbare kaarten voor onze woning uit 1930. Het moet niet te ingrijpend zijn en niet te duur worden. Dus zoek ik op de website van onze makelaar naar voorbeelden dicht bij huis. De aangeboden huizen zijn tenslotte gestyled door zijn stylistes en dat levert steeds hetzelfde beeld op. Bij binnenkomst van de woning hangen er aan alle kapstokken twee jassen. In de kamers zijn de tafels en bureaus leeg. Keurige kunst boven de bank en boven het bed. Er staat vaak eenzelfde groene plant en in de keuken is het aanrecht leeg met uitzondering van een luxe espressoapparaat. Ook in de badkamers geen sporen van mensen tenzij, zoals we van de makelaar leren, het gaat om artikelen van Rituals. Die mogen blijven. Niets draait meer om de huidige bewoners, maar om die van de toekomst. Het gaat ook in ons huis niet meer om ons, maar om vreemde mensen die verleid moeten worden tot een bezichtiging en een bod. Ons huis stylen, ontdoen van onze sporen, onze eigenaardigheden, onze wel wat vreemde bewoning. Hoe moeilijk moet dat zijn